Hij was snel, technisch, doelgericht — en bovenal een echte rechtsbuiten. Toch bleef Gaston Taument altijd een man van de luwte. Een voetballer die liever zijn voeten liet spreken dan zijn mond, en wiens bescheidenheid hem soms net zozeer beperkte als siert.
De stille ster van Rotterdam-Zuid
Gaston Taument werd geboren op 1 oktober 1970 in Den Haag, maar zijn voetbalhart ging kloppen in Rotterdam. Al op jonge leeftijd sloot hij zich aan bij Feyenoord, waar hij uitgroeide tot een publiekslieveling. Niet vanwege grootspraak of bravoure, maar door zijn daden op het veld.
Tien jaar lang speelde hij in De Kuip — een decennium waarin hij de liefde van Het Legioen won met zijn flitsende sprints, precieze voorzetten en doelgerichte spel. Toch bleef hij altijd op de achtergrond. Taument was geen man van interviews of grote gebaren. Zijn verlegenheid, zijn schuchtere aard, maakte hem ongrijpbaar — en juist daardoor geliefd.
Binnen de muren van Feyenoord voelde hij zich veilig. Daar kende iedereen hem, daar was zijn bescheidenheid geen zwakte maar een vanzelfsprekendheid. Buiten die vertrouwde omgeving bleek dat anders.
Het buitenland: een ander speelveld
Toen Taument begin jaren negentig de stap naar het buitenland zette, leek het een logische volgende stap. Nederland had een reputatie als exportland van technisch begaafde voetballers, en spelers als Gullit, Rijkaard en Bergkamp waren hem voorgegaan.
Maar Taument bleek van een ander soort. Waar anderen zich moeiteloos aanpasten, had hij moeite met de anonimiteit van het buitenland. Bij Benfica en later Anderlecht kwam hij nooit echt uit de verf. De warmte en geborgenheid van Feyenoord ontbraken; de verwachtingen waren groot, het vertrouwen klein.
Zijn timide karakter, dat in Rotterdam nooit een probleem was, werd in Lissabon en Brussel zijn grootste tegenstander.
De zondagavond van zijn leven
Sinds zijn debuut in november 1991 was Taument bij Feyenoord uitgegroeid tot een speler die op beslissende momenten het verschil kon maken. Zijn hoogtepunt kwam op een avond die in Rotterdam nooit wordt vergeten: toen hij in zijn eentje Ajax op de knieën kreeg.
Het Legioen adoreerde hem. Ze zagen in hem de nieuwe Ruud Gullit, een moderne vleugelaanvaller met snelheid en kracht. Maar voor Taument zelf was die vergelijking eerder een last dan een compliment. “Ik ben Gaston,” zei hij altijd. En dat was genoeg.
WK 1994: van invaller tot matchwinnaar
Onder coach Willem van Hanegem — die als geen ander wist hoe hij met introverte spelers moest omgaan — bloeide Taument weer op. Zijn vorm leverde hem een plek op in de selectie voor het WK 1994 in de Verenigde Staten, waar hij geschiedenis schreef.
In de openingswedstrijd tegen Saudi-Arabië kwam hij als invaller in het veld. Slechts enkele minuten later kopte hij de winnende goal binnen: “Ik heb hem met mijn ogen dicht erin gekopt,” zei hij na afloop, nog half in ongeloof. Nederland won met 2-1, en Taument werd de onverwachte held van de avond.
Voor even was hij het middelpunt van de wereld — de stille jongen uit Den Haag die in Washington het verschil maakte.
De strijd met verwachtingen
Na het WK bleef Taument tot de vaste kern van Oranje behoren. Ook op het EK van 1996 was hij erbij, als ervaren kracht met internationale allure. Maar een jaar later vertrok hij bij Feyenoord, de club waar hij was opgegroeid en groot geworden.
In het buitenland probeerde hij opnieuw zijn draai te vinden. In 1999 belandde hij bij OFI Kreta in Griekenland, in de hoop het plezier van vroeger terug te vinden. Maar de magie van De Kuip bleek niet te vervangen.
Een speler van schoonheid en stilte
Gaston Taument was geen man van grote woorden, maar van pure daden. Zijn loopacties, zijn techniek, zijn intuïtie — ze spraken boekdelen. Op zijn piek was hij een van de meest sierlijke rechtsbuitens van zijn generatie, iemand die een wedstrijd kon openbreken met één versnelling of één subtiele kapbeweging.
Toch bleef er altijd dat gevoel van “wat als?” Wat als hij iets brutaler was geweest, iets meer had geëist, iets meer had genoten van de roem? Misschien had hij dan een langere internationale carrière gehad. Maar misschien was hij dan ook niet meer Gaston Taument geweest — de stille kunstenaar met de fluwelen voet.
Vandaag de dag herinneren Feyenoorders hem als de jongen die Ajax pijn deed, als de man van de kopgoal in Amerika, als de speler die nooit vergat dat voetbal, in zijn zuiverste vorm, gewoon een spel is.
Kadertekst: Feiten & mijlpalen
- Naam: Gaston Taument
- Geboren: 1 oktober 1970, Den Haag
- Clubcarrière: Feyenoord, Benfica, Anderlecht, OFI Kreta
- Interlands: 15
- Doelpunten voor Oranje: 2
- Hoogtepunt: Winnende goal tegen Saudi-Arabië, WK 1994
- Bijnaam: De stille rechtsbuiten